جاذبه های طبیعی گردشگری (اکوتوریسم) در منطقه پارس آباد مغان

چکیده

در طی چهار دهه گذشته جهانگردی و گردشگری یکی از عوامل اصلی توسعه اقتصادی و اجتماعی بسیاری از مناطق بوده و براساس تحقیقات (WTO) در طی دو دهه ی آینده صنعت گردشگری به سرعت به رشد خود ادامه داده و به بزرگترین صنعت جهان تبدیل شده است. منطقه پارس آباد مغان در تاریخچه توسعه گردشگری در شمال غربی ایران جایگاه ویژه ای دارد. اما با اینکه این منظقه دارای قابلیت های گردشگری زیادی می باشد و می تواند به عنوان منبع درآمدزایی برای منطقه و کشور باشد و از فقر و بیکاری مردم بکاهد، واقعیت امر این است که صنعت توریسم و گردشگری نتوانسته در این منطقه موفقیت چندانی به دست آورد. با توجه به اهمیت موضوع و جایگاه آن در برنامه ریزی توسعه ای، در این مقاله سعی بر این خواهد بود که مهمترین جاذبه های طبیعی و تاریخی گردشگری منطقه را که می توانند در جذب گردشگران داخلی و خارجی نقش اصلی را ایفا نمایند، معرفی کرده و توجه مسئولان را به برنامه ریزی صحیح و اصولی در این امر جلب نماید.

مقدمه:

شهرستان پارس آباد مغان جلگه ی نسبتاً گسترده ای است که با مساحتی بالغ بر ۱۳۸۳ کیلومتر مربع حدود ۱۴ درصد از مساحت استان اردیبل را به خود اختصاص داده و شمالی ترین شهرستان استان می باشد این شهرستان بین مدارهای ۳۹ درجه و ۱۲ دقیقه تا ۳۹ درجه و ۴۲ دقیقه عرض شمالی و ۴۷ درجه و ۱۰ دقیقه تا ۴۸ درجه و ۲۱ دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ واقع شده است. منطقه ی پارس آباد مغان سرزمین هموار و مسطح است که از آبرفت های رود ارس و شعبات آن به وجود آمده است. به غیر از مرز مشترک با شهرستان گرمی (انگوت) که شکل کوهستان دارد، این منطقه در دنباله ی حوزه آبریز دریای خزر واقع شده است. این شهرستان از غرب به شهرستان کلیبر در استان آذربایجان شرقی، و از جنوب و جنوب غربی به شهرستان بیله سوار و گرمی و از شمال و شرق به رود ارس و جمهوری آذربایجان محدود می شود. با توجه به مرز مشترک با جمهوری آذربایجان از موقعیت حساس و استراتژیک برخوردار می باشد. منطقه پارس آباد دارای اقلیم نیمه خشک است، میانگین دمای بارش سالانه در این منطقه ۲۷۱ میلیمتر و میانگین دمای سالانه ۱۵ درجه سانتیگراد می باشد (وطنخواه سادات، ۱۳۸۸، ص۱۲).

30 صفحه

ورد