تعداد صفحات : 12

فرمت : word

این مقاله در مورد مسأله اجزا می باشد که از مهمترین مباحث علم اصول میباشد و مسأله اجزا عبارت است از اینکه : «الاتیان بالمأمور به على وجهه هل یقتضى الاجزاء ام لا» یعنى: آیا اگر کسى مأمور به را با تمام خصوصیّاتش اتیان نماید، مقتضى کفایت هست یا نه؟

و بررسی این مسأله در اینجا سعی شده با استفاده از نظر دو تن از بزرگان علم اصول  یعنی علامه ی فقید شیخ محمد رضا مظفر قدس سره و ایت الله علامه سبحنی صورت پذیرد و نکات مورد اشتراک و همچنین نکات مورد اختلاف این دو بزرگوار در مسأله اجزا مورد بررسی قرار قیرد و نظرات این دو بزرگوار در این مورد با یکدیگر مقایسه شود چنانچه هر دو بزرگوار از رویه ی خاصی پیروی میکنند و بر همین اساس اختلافات قابل توجهی نیز به چشم میخورد مانند اینکه آیا الاتیان بالمأمور به در اصول عملیه و امارات بعد از کشف خطای یقینی مجزی خواهد بود یا خیر.