چُدَن به آلیاژهایی از آهن و کربن که بین ۲٫۱ الی ۶٫۲ درصد کربن داشته باشند، گفته می‌شود. رنگ مقطع شکست این آلیاژ به عنوان شناسه نامگذاری انواع مختلف آن به کار می‌رود. بیش از ۹۵ درصد وزنی چدن را آهن تشکیل می‌دهد و عناصر آلیاژی اصلی آن کربن و سیلیسیم هستند. به‌طور معمول بین ۲٫۱ تا ۴ درصد کربن و ۱ تا ۳ درصد سیلیسیم دارد و به عنوان آلیاژی سه‌گانه شناخته می‌شود. با این وجود، انجماد آن از روی دیاگرام فازی دوتایی آهن-کربن بررسی می‌شود. جایی که نقطه یوتکتیک در دمای ۱۱۵۴ درجه سانتی گراد و ۴٫۳ درصد کربن اتفاق می‌افتد که حدود ۳۰۰ درجه کمتر از نقطه ذوب آهن خالص است.

چدنها، به استثنا نوع داکتیل، ترد هستند و به دلیل نقطه ذوب پایین، سیالیت، قابلیت ریخته‌گری، ماشین کاری، تغییرشکل ناپذیری و مقاومت به سایش به موادی مهندسی با دامنه وسیعی از کاربرد تبدیل شده و در تولید لوله‌ها، ماشین‌ها، قطعات صنعت خودرو مانند سرسیلندر، بلوک سیلندر و جعبه دنده به کار می‌روند. چدن همچنین به تضعیف و تخریب ناشی از اکسایش (خوردگی) مقاوم است.

فهرست مطالب:

تعریف چدن

ساختار چدن

ویژگی های فیزیکی چدن ها

ساختار چدن های آلیاژی و چدن ها ساده و ویژگی های آن ها

وجه تمایز چدن ها و فولاد ها

نمودار فازی تعادلی آهن – کاربید آهن

تولید چدن

انواع چدن ‌ها

چدن خاکستری

انواع چدن‌ های خاکستری از نظر شکل گرافیت

چدن داکتیل

خواص چدن داکتیل

چدن سفید

چدن مالیبل

انواع چدن ‌ها از نظر فاز زمینه

فلزات و آلیاژهای آنها

معماری چدنی

تاریخچه

موارد استفاده

معایب و مزایا