در ترومای بلانت ونافذ دومین عضوی است که ممکن است آسیب ببیند کبد است. شدت آسیب در ترومای کبد از یک آزردگی سطحی با خونریزی بسیار خفیف تا پارگی بسیار شدید با خونریزی کشنده ممکن است متفاوت باشد.

درجه بندی آسیب به جراح کمک می کند که تعیین کند آیا اقدامات غیر جراحی انجام پذیر هستند . اقدامات غیر جراحی نیازمند پایش دقیقی از نظر خونریزی هستند در موارد صدمه شدید همچون تروماهای متعدد هیپوتانسیون ، اختلالات انعقادی و هیپوترمی و..بعلت تغییرات واضح علایم شکمی و ناپایدار بودن وضعیت همودینامیک ، بیمار بلافاصله تحت عمل جراحی لاپاراتومی یا لاپاراسکوپی براساس وسعت وشدت ضایعه قرار می گیرد و انتخاب اقدام غیر جراحی ممنوع است حتی اگر شخص آسیب دیده مایل به آن باشد

در اتاق عمل بیمار لاپاراتومی شده و پارگی های کبد با نخ کرومیک سوزن کبدی سوچور می شود. در مواقعی که کبد بصورت ستارهای منهدم شده است و امکان سوجور وجود ندارد کبد را با لنگاز و سرجی سل پک کرده . جلوی خونریزی فعال گرفته می شود و سپس زمانی که وضعبت بیمار بهبود یافته باشد جهت خروج پگ ها مجدد بیمارعمل می شود

بعد ازعمل معمولا یک درن برای خروج ترشحات بعداز عمل قرار داده می شود .

اولین عضوی است که در صدمات نافذ آسیب می بیند روده باریک است.صدمات روده کوچک و دئودنوم نیاز به ترمیم جراحی دارند .همانند هر نوع آسیبی ، ابتدا باید خونریزی کنترل شود ، بعد بررسی روده انجام گردد . برای خارج نمودن باکتریها و سایر ترشحات شکم از احشاء ،

لاپاراتومی و  شستشو انجام می شود

در صورتی که پارگی منفردباشد معمولا بیمار تحت عمل جراحی شکمی قرار گرفته وترمیم صورت می گیرد وبیمار 3تا 4 روز بعد از عمل باید ناشتا باشد.در صورتی که پارگی روده متعددباشد معمولا پس از ترمیم ، بیمار

تا یک هفته نباید از راه دهان چیزی بخورد، پس از برگشت حرکات دودی روده رژیم مایعات ودر صورت نداشتن حالت تهوع واستفراغ واتساع شکم ، بتدریج رژیم معمولی شروع می شود .در صورتی که پارگی روده ها منجر به ورود محتویات روده به حفره شکم شده واحتمال ایجاد عفونت وجود داشته باشد موقتا بیمار استومی شده وپس از درمان کامل عفونت همراه ، در طی عمل جراحی بعدی ، استومی بسته وترمیم کامل صورت می گیرد