فرمت ورد و قابل ویرایش

تعداد صفحات : 10 صفحه

تکنیک های پرتاب وزنه
/
پرتاب‌کنندگان از دو تکنیک برای این کار استفاده می‌کنند. تکنیک اول سر خوردن (glide) نام دارد. در این روش، ورزش‌کار روی پای عقب خود به جلو پریده و وزن خود را به سمت جلو سوق داده و وزنه را در هوا پرتاب می‌کند.
روش چرخش (spin) روشی است که در آن شخص پیش از پرتاب می‌چرخد تا انرژی جنبشی وزنه را افزایش دهد.
 

قوانین پرتاب وزنه
/
دایره‌ی پرتاب وزنه به قطر 2.135 متر است و یک تخته‌ی متوقف کردن با ارتفاع 10 سانتی متر در بیرون آن قرار دارد. شرکت‌کنندگان می‌توانند در زمان پرتاب، با دیواره‌های داخلی دایره یا تخته تماس داشته باشند، اما نباید با بالای تخته و یا قسمت حاشیه ای تماسی برقرار کنند. پرتاب کنندگان، نباید در زمان پرتاب خود، با زمین خارج دایره تماس داشته باشند، و یا اینکه تا زمانی که وزنه پرتاب شده به زمین نرسیده است، از دایره خارج شوند.
در زمان شروع پرتاب، پرتاب باید نزدیک چانه یا گردن فرد باشد. وزنه در حقیقت هل داده شده و پرتاب نمی‌شود، زیرا هنگامی که فرد در حال پرتاب کردن است نباید وزنه از مکان اولیه‌اش پایین تر برود.
 

پرتاب دیسک
/
تاریخ بازی پرتاب دیسک، که یکی از ورزش‌های پنج‌گانه باستانی است، به حدود 708 سال قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد. در دوران قدیم یک دیسک سنگین گرد از روی یک سکو پرتاب می‌شد، و این روشی بود که در المپیک 1896 دوباره احیاء شد. این روش تا زمان مسابقات سال 1906 در آتن ادامه پیدا کرد. در این سری از بازی‌ها هردو بازی پرتاب دیسک به روش قدیمی و روش پرطرفدار امروزی که شامل چرخش و پرتاب است مورد استفاده قرار گرفته شد . تا المپیک 1912 روش قدیمی از بین رفت و پرتاب دیسک از زمین‌های شروع به مساحت 2.5 مترمربع، به عنوان روش استاندارد در نظر گرفته شد.
منطقه پرتاب پرتاب‌کنندگان دیسک نسبت به پرتاب‌کنندگان وزنه بزرگ‌تر بوده و دایره‌ای به قطر 2.5 متر است. دیسک غالباً از جنس فلز هستند. وزن دیسک برای خانم‌ها 1 کیلوگرم و برای آقایان 2 کیلوگرم است.به جز این، مسابقات پرتاب دیسک شبیه به مسابقه‌ی پرتاب وزنه بوده و همه‌ی شرکت‌کنندگان از روش چرخشی برای پرتاب استفاده می‌کنند. تفاوت دیگر در قفسه فلزی دور منطقه پرتاب است که تماشاگران را در مقابل دیسک های اشتباه پرتاب‌شده محافظت کند.
قوانین پرتاب دیسک :
ناحیه پرتاب دیسک
دیسک از دایره‌اى به قطر ۵/۲ متر که داخل یک قفس ساخته‌شده و تنها با حلقه‌اى از آهن که معمولاً با رنگ سفید رنگ‌آمیزى شده و به‌شکل دایره درآمده است پرتاب مى‌شود. کف دایره باید از جنس سختى مانند سیمان یا آسفالت باشد و نباید خیلى صاف باشد به طورى‌که پرتاب‌کننده روى آن سُر بخورد. کف کاملاً مسطّح، دایره باید در حدود ۱۴ تا ۲۶ میلى‌متر پائین‌تر از لبهٔ بالائى حلقه‌ آهنى باشد.
ناحیهٔ فرود پرتاب دیسک محدوده‌اى با قطاع ۴۰ درجه مى‌باشد که با دو خط یا نوار ۵ سانتى‌مترى مشخص مى‌شود. این محل باید خاک نرم یا چمن باشد تا از شکسته‌شدن دیسک‌ها جلوگیرى کند. براى تعیین قطاع ناحیهٔ فرود (۴۰ درجه)، از مرکز دایره ضلعى به‌طول ۲۰ متر به‌عنوان یک‌طرف قطاع ترسیم کنید، سپس ضلع دوم قطاع را طورى ترسیم کنید که فاصلهٔ دو ضلع به طول ۲۰ متر از مرکز دایره، ۶۸/۱۳ متر