ما زندگی می‌کنیم. به دنیا می‌آییم. کودکی می‌کنیم. نوجوان می‌شویم. غرور جوانی ما را می‌گیرد و در جوانی گرد و خاک به پا می‌کنیم.

ما به دنیا می‌آییم و می‌رویم. بچه که هستیم می‌گویند تا بچه‌ایم مشکلاتمان هم کوچک است و هر چه بزرگ‌تر می‌شویم، مشکلات هم با ما بزرگ می‌شود.

بچه که هستیم مشکلاتمان را خودمان درک نمی‌کنیم. بزرگ‌تر‌ها ما و مشکلاتمان را تر و خشک می‌کنند. جوان که می‌شویم مشکل می‌سازیم و باز هم شاید مشکلاتمان را درک نمی‌کنیم، اما روزگار می‌گذرد و دوره پیری هم برای هر کدام ما پیدا می‌شود. پیر می‌شویم، در حالی که کاری از دست هیچ کدام ما ساخته نیست.