مقدمه

مشخصه یابی پلیمرها شامل تعیین توزیع وزن مولکولی، ساختار مولکولی، مورفولوژی پلیمر، خواص حرارتی، خواص مکانیکی، و شناسایی هرگونه افزودنی موجود در پلیمراست. این کار یک فرآیند پیچیده و چند جانبه است که بایستی توسط افرادی با سالها تجربه و دارای پیش زمینه آموزشی قوی صورت گیرد.

از فعالیت های آزمایشگاه پلیمر می توان به شناسایی و بررسی خواص فیزیکی، مکانیکی، حرارتی، رئولوژیکی و … پلیمرها مطابق با استانداردهای ISO,ASTM ,ISIRI ,JASO ,PSA ,KES ,JIS ,EN ,DIN و … اشاره نمود.

روش ها

روش های متعددی برای مشخصه یابی پلیمر وجود دارد. فهرست زیر، متداول ترین این تکنیک ها را در بر می گیرد.

آنالیز وزن مولکولی: که توسط یکی از روش های زیر تعیین می شود:

کروماتوگرافی ژل تراوایی ( Gel permeation chromatography )GPC

آزمون ویسکوزیته محلول رقیق Dilute solution viscosity testing IV

آزمون شاخص جریان مذاب Melt flow index testing (MFI)

ساختار مولکولی: تعیین کننده هموپلیمر یا کوپلیمر بودن یک پلیمر است و روش های آن عبارتند از :

طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز FTIR

طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته ای NMR

تعیین مورفولوژی: روش های تحلیلی زیر برای تعیین مورفولوژی استفاده می شود:

میکروسکوپی روبشی الکترونی SEM

میکروسکوپی انتقالی الکترونی TEM

میکروسکوپی نیروی اتمی AFM

خواص حرارتی: تکنیک های مورد استفاده درک خواص حرارتی یک پلیمر عبارتند از:

کالریمتری روبشی تفاضلی  DSC 

آزمون رئولوژی

آنالیز توزین حرارتی TGA

آزمون دینامیکی مکانیکی DMA

خواص فیزیکی، با روش های زیر تعیین می شود:

آزمون کشش

آزمون خمش

آزمون فشاری

آزمون سختی سنجی

تعیین وزن مخصوص و چگالی

آنالیز افزودنی ها: این آنالیز اطلاعاتی درباره مقدار پرکننده های آلی یا غیرآلی به دست       می دهد.

تعیین چگالی پلیمرها به روش غوطه وری

در بهره برداری از یک ماده پلیمری، معمولاً دانستن چگالی از ضروریات است. هرگاه نوع پلیمر مشخص باشد، می توان چگالی آن را از جداول موجود در دائرۀ المعارف پلیمر استخراج نمود، در غیر اینصورت با یک آزمایش ساده و سریع می توان چگالی را تعیین نمود.

البته لازم به ذکر است که حتی برای یک پلیمر شناخته شده، چگالی تابعی از درصد تبلور، حضور نرم کننده، پرکننده و … می باشد.