نویسنده : دانیال عدالت خواه ، فائزه عدالت خواه

زلزله به علت غیر قابل پیش بینی بودن، اتفاق افتادن در زمانی سریع و تلفات بالای جانی و مالی و اختلال در توسعه یک شهر یا منطقه از مهم ترین بلایای طبیعی به شمار می رود. از این رو برنامه ریزان برای کاهش آثار سوء زلزله از دیدگاه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، مدیریتی و کالبدی به مسأله نگریسته اند، اما نکته ای که حائز اهمیت است آن است در نهایت همه این مسائل در کالبد بروز می کنند و مسائل کالبدی اهمیتی دوچندان می یابند. شهر تهران نیز به علت احتمال بالای خطرپذیری به علت وجود سه گسل اصلی مشا، ری و شمال تهران و تعداد زیادی ریز گسل ها خطرپذیری بالایی در برابر زلزله دارد، از طرف دیگر به علت ساخت و سازهای متعددی که اصول ساختمانی را رعایت نکرده اند بافت شهری دارای آسیب پذیری بالایی نیز می باشد. براین مبنا اهداف این پژوهش در چند دسته تبیین می شود از جمله: تاکید بر جایگاه و اهمیت تاب آوری در علوم مختلف – اصلاح هندسی معابر و اصلاح شبکه دسترسی – کاهش آسیب پذیری در بافت فرسوده- ارایه راهکارهایی در ارتقای تاب آوری و سازگاری در جهت کاهش اثرات سوانح طبیعی (زلزله) متناسب با ویژگی های کلانشهر تهران می توان در دوره های قبل، حین و بعد از بروز بحران. بدین منظور با جمع آوری اطلاعات از طریق برداشت میدانی و مصاحبه با شهروندان منطقه 8 تهران وضع موجود منطقه مورد بررسی قرار گرفت.با توجه به اطلاعات بدست آمده به تجزیه وتحلیل با روش swot پرداخته شده است که با توجه به چشم انداز و مشکلات منطقه به ارائه راهبردها و راه حل های قابل اجرا در جهت ارتقای تاب آوری شبکه دسترسی های منطقه 8 تهران در غالب جدول پرداخته شده است  .پس از ارائه آلترناتیوها با روش IFE,EFE ,آن ها را ارزیابی کرده و آلترناتیو برتر انتخاب می شود و سپس به ارائه طرح های پیشنهادی به صورت تئوری و نقشه پرداخته شده است.