کتاب نبرد من نوشته آدولف هیتلر با ترجمه فرشته اکبرپور را یکی از دوستانم برایم فرستاد. او این کار را کرد زیرا می‌دانست تا چه میزان به زندگی رهبر آلمان نازی و جنگ جهانی دوم علاقه‌مندم. ایمیل او دارای ضمیمه کتاب و حاوی متنی به این شرح بود: «فرض کن برنامه هیتلر بتواند اجرا شود. آنچه که او تصور می‌کرد، صد سال پس از آن، حالت مداوم 250 میلیون آلمانی با مرزهای بی‌شمار کشورِ بزرگ بود. یک امپراتوری بی‌نظیر و وحشتناک که اساساً هیچ‌وقت اتفاق نمی‌افتاد، اگر آموزش مردان جوان برای جنگ و پرورش بی‌پایان آنها به عنوان گوشت دمِ توپ (اصطلاحی برای سربازان پیاده که در خط مقدم جنگ فدا می‌شوند) نبود. آدولف هیتلر چگونه این توانایی را داشت که این دیدگاه هیجان‌انگیز را بیان کند؟ واقعیت این است که چیزی درباره‌ی او بسیار جذاب است؛ در امتداد سخنرانی‌های خلسه‌وارش، اگر او موشی را می‌کُشت، می‌دانست چگونه وانمود کند که موش یک اژدها بوده است.» متن او برایم پرسش‌های بسیاری ایجاد کرد و من بدون اتلاف وقت خواندن کتاب را شروع کردم.