مبانی نظری طرحواره ناسازگار اولیه

زیربنای نظریه طرحواره در کارهای ایمانوئل کانت [1] ردیابی می شود. طرحواره در نظام فلسفی کانت به عنوان «درک و دریافت نقطه اشتراک تمام عناصر یک مجموعه تعریف می شود. او معتقد بود ادراک و حافظه، نتیجه تجارب حسی دنیای خارج هستند که تحت ساختارهای شناختی متأثرمی شوند و تغییر شکل می دهند. طرحواره به طور کلی به عنوان ساختار [2] ، قالب [3] یا چارچوب [4] تعریف می شود. کسی که اولین بار مفهوم طرحواره را بسط داد بارتلت [5] در سال 1930 بود .بارتلت با بسط نظریه طرحواره اش برای روان شناسان عصر خود یک چهارچوب طرحواره ایجاد کرد و در رابطه با اطلاعات جدید به